Ҳамчун анъана ба сифати яке аз сарчашмаҳои ҳуқуқ меъёрҳои ахлоқие, ки бо устуворӣ ва суботнокии худ байни одамон маъмул гаштаанд, баромад мекунанд. Вале барои ба меъёрҳои ҳуқуқӣ табдил ёфтани онҳо мутобиқат кардан ба консепсияи сиёсати ҳуқуқии давлат яке аз шартҳои асосӣ мебошад. Агар сухан дар бораи то дараҷаи принсипи ҳуқуқӣ баланд бардоштани эътибори онҳо равад ин фаъолияти хеле мураккаб ва тӯлонӣ мебошад. Чунки хусусияти асосии принсипи ҳуқуқӣ қатъият ва якмаъною бечунучаро татбиқ намудани оқибатҳои ногувори ҳуқуқии риоя нагаштани онҳо бе баррасии масъала дар мурофиаи судӣ мебошад. Яъне зарурати ҳимояи судӣ барои барқарор кардани ҳуқуқ ва манфиатҳрои қонунии вайроншуда ё баҳснок намешавад. “Бовиҷдонӣ” ва “накӯкорӣ” категорияҳои фалсафӣ-ахлоқӣ бошанд ҳам, дар муносибатҳои ҳуқуқӣ-маданӣ аҳаммияти калон доранд, зеро диспозитивият (ихтиёрдории озод) дар аксарияти мавридҳо омили асосии танзим гаштани онҳо бе дахолати қувваи маҷбуркунии давлатӣ мебошад. Барои ҳамин муаллиф кӯшиш кардааст зарурати то дараҷаи принсипи ҳуқуқи маданӣ баровардани меъёрҳои ҳуқуқии ин категорияҳоро танзаимкунандаро асоснок намояд.
бовиҷдонӣ, маънои терминологӣ ва этимологӣ, ахлоқи ҷомеа, асосҳои демократии танзими ҳуқуқӣ, услуби танзими ҳуқуқӣ, принсипҳои ҳуқуқӣ, категорияҳои фалсафӣ, иқтисодиёти бозорӣ, муносибатҳои бозорӣ, меъёрҳои ахлоқӣ, диспозитивият
1. Болтуев С.Ш. Добросовестность участников как метод регулирования их гражданско-правовых отношений / Юридические факты как основание возникновения, изменения и прекращения гражданских правоотношений: материалы научно-теоретической конференции, посвященной 20-летию НИИ частного права и 10-летию Казахстанского международного арбитража. Отв. ред. Сулейменов М.К. – Алматы: Дауркитаб, 2015. – 668 с.
2. Глобализация и развитие законодательства. Очерки /Отв. ред. А.С. Пиголкин, Ю.А. Тихомиров. – Москва: Городец, 2004. – С.654.
3. Грибанов В.П. Принципы осуществления гражданских прав/Вестник Московск. ун-та. – 1966. - №3. – С.40 - 51.
4. Гурвич М.А. Лекции по советскому гражданскому процессу.– Москва: ВЮЗИ, 1950. – 259 с.
5. Земскова П.Е. Принцип добросовестности и принцип справедливостикак общие принципы права, признанные цивилизованными нациями // Юриспруденция. - 2009. - № 1616. http://www.pravorggu. ru/2009_ 16/ index.shtml
6. Кодекси мадании Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 24 декабри соли 2022 №1918. - http://www.mmk.tj
7. Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” аз 20 июни соли 2024 №2048. - http://www.mmk.tj
8. Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулият барои таълиму тарбияи кӯдак” аз 22 июни соли 2024 №2049. - http://www.mmk.tj
9. Марченко М.Н. Теория государства и права: учебник. –Москва: Проспект,2006. – 426 с.
10.Никонов А.П. Свобода от равенства и братства. Моральный кодекс строителя капитализма. – Санкт-Петербург: НЦ ЭНАС, 2007. – 360 с.
11.Новиков М. В. Понятие добросовестности в гражданском праве: теоретический анализ [Текст]/М. В. Новиков//Молодой ученый. — 2012. — №1. Т.2. — С. 41- 43.
12.Ожегов С.И., Шведова Н.Ю. Толковый словарь. Режим доступа: http:// ozhegov. info/slovar/.
13.Ойгензихт В.А. Имущественная ответственность в хозяйственных договорах. – Душанбе: Изд-во ТГУ, 1980. – 299 с.
14. Ойгензихт В.А. Презумпции в советском гражданском праве. – Душанбе: Ирфон, 1976. – 386 с.
15.Раҳмонов Э.Ш. Ҷумҳурии Тоҷикистон дар остонаи асри ХХI: Бардошти оқилона алтернатива надорад [Матн] // Пайванд. – 2001. – № 5. – С.7 – 20.
16.Реализация конституционных принципов защиты прав в гражданском судопроизводстве// Государство и право. – 2009. - №3. - С.39–49.
17.Семенов В.М. Конституционные принципы гражданского судопроизводства. Свердловск, 1980. – 390с.
18.Сотиволдиев Р.Ш., Кенджаев Ш.Ю. Учение Джами и о праве и государстве. – Худжанд: Изд-во им. Р. Джалила. – 376 с.
19.Тахиров Ф.Т. Правовая система дореволюционного Таджикистана. – Душанбе: Ирфон, 1998. – 279 с.
20.Харсеева Н.В. Духовно-нравственные основы российского предпринимательства: автореф. дисс. … д-ра филос. наук. – Краснодар, 2015. – 36 с.
21.Энциклопедический словарь. — Санкт-Петербург: Брокгауз-Ефрон, 1890—1907. – 1023 с.