Таҳаввули стратегияи сиёсати берунаи Федератсияи Русия нисбат ба Ҷумҳурии Тоҷикистон аз давраи парокандашавии ИҶШС то имрӯз мавриди баррасӣ қарор гирифтааст. Самтҳои афзалиятноки сиёсати берунаи Русия дар чаҳорчӯбаи ҳамкорӣ бо Тоҷикистон таҳлил шудааст. Манфиатҳои миллии давлати Русия, ҳамчунин мушкилиҳо дар амалигардонии самти сиёсати беруна баррасӣ гардидаанд. Хулоса шудааст, ки ҳамкорӣ бо Тоҷикистон дар стратегияи сиёсати берунаи Русия ҷои махсусро ишғол мекунад ва Федератсияи Русия метавонад чун муҳаррики равандҳои ҳамгиро дар тамоми фазои пасошӯравӣ баромад кунад. Таҳким ва тавсеаи ҳамкории давлатҳои Осиёи Марказӣ бо Русия метавонад омили муҳимми рушди устувори мамлакатҳои мазкур гардад. Дар сурати пеш гирифтани сиёсати саҳеҳи иқтисодӣ маҳз ҳамин минтақа метавонад ҷои аз ҳама самарабахши татбиқи сармояи Русия гардад.
Федератсияи Русия, стратегияи сиёсати берунӣ, консепсия, омил, афзалият, майлу рағбат, самти сиёсати берунӣ, ҳамкорӣ
1. Кулаи Э. Привязанность безопасности Афганистана и Таджикистана // Амударья. – 2003. - № 13. – С. 48.
2. Усмон Д. Исламский фактор в политических процессах России и стран Центральной Азии. – М., 2009. – 172 с.
3. Гуров В.А. История некоторых геополитических факторов конфликтогенного потенциала СНГ // Материалы Международной научной конференции «Цивилизационный фактор на Среднем Востоке: опыт исторического взаимодействия». – Душанбе, 2006. – С. 58.
4. Белов Е.В. Исторический опыт переговорного процесса по урегулированию межтаджикского конфликта (1993-1997). – Душанбе, 1999. – 229 с.
5. Стратегия развития Шанхайской организации сотрудничества до 2025 года: исходные реалии и фактор российско-китайского партнерства: монография / под ред. С.Г. Лузянина, Е.И. Сафроновой. — М.: ИДВ РАН, 2015. — 168 с.
6. Мещеряков К.Е. Внешняя политика России в Центральной Азии: проблемы и тенденции развития, пути модернизации с целью повышения эффективности. ― СПб., 2012. ― 372 с.