Рассматривается проблема толерантности и её особенности в политической практике таджикского общества. Анализируется толерантность как одно из важных качеств в процессе взаимоотношений между гражданами, гражданами и политическими партиями, гражданскими образованиями и государством, политической властью и политическими организациями. С целью правильного раскрытия данной проблемы изучены различные стороны толерантности. На конкретных примерах представлены точки зрения исследователей темы толерантности, политической толерантности, важности существования толерантности в процессе решения политических конфликтов и в развитии демократического общества. Рассматривается опыт достижения “таджикского примирения” и указывается на роль уступок и компромиссов в переговорном процессе между сторонами, которые содействовали подписанию Соглашения о мире и национальном согласии. Также приводится факт, согласно которому отсутствие у граждан культуры толерантности и уважения религиозно-политических взглядов приводит к дестабилизации обшества, к угрозе национальной безопасности и барьерам в развитии государства. В условиях глобализации, сближения и сотрудничества в отношениях между представителями разных культур и цивилизаций, толерантность считается одним из основных факторов сохранения политической стабильности и приобретения знаний и опыта представителями разных национальностей. На основании сделанных выводов, предложен ряд рекомендаций по воспитанию толерантности в процессе политической социализации общества и развития демократии.
толерантность, таджикское общество, принципы демократии, политический плюрализм, религиозный радикализм, политические ценности, стабильность и безопасность в обществе, политический процесс, уважение прав и свобод человека
1. Консепсияи миллии тарбия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон. ш.Душанбе, Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 3 марти соли 2006 таҳти №94. Маводи электронӣ. Суроғаи дастрасӣ: http://www.adlia.tj/show_doc.fwx?rgn=31987 (Санаи муроҷиат 07.03.2021)
2. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон. – Душанбе: Ганҷ, 2016. – 135 саҳ.
3. Луфов М.Т. Таҳаммулпазирӣ – муаммои тарбиявии ҷомеа / Дар роҳи тарбияи ҷомеаи солим. – Конибодом: Вектор-Канд, 2015. – С. 102-106
4. Мчедлов М.Н. Толерантность. – М.: Республика, 2004. 416 с.
5. Маҳмадов А.Н. Муколама – падидаи ризоияти миллӣ / Ҳикмати таҳаммул. – Душанбе: Ирфон, 2014. – С.87-97.
6. Одилов Н. Роҳбаре бо хиради Хусравонӣ / Ваҳдат ва раванди гуфтугӯи тамаддунҳо. – Душанбе: Адиб, 2015. – С. 131-140
7. Рахимов М.Х. Толерантность – основа мира. – Душанбе: Ирфон, 2013. – 196 с.
8. Раҷабов И.Ш. Нақши маърифати динӣ дар таъмини суботи сиёсӣ ва таҳкими рукнҳои давлатдорӣ / Масъалаҳои рӯзмарраи инкишофи давлати муосир. Маводи конференсияи ҷумҳуриявии илмӣ-аназриявӣ (ш.Душанбе, 25-26-уми январи соли 2018). – Душанбе: Матбааи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон, 2018. – C.74-84.
9. Саидзода Ш.Ш. Ҳамкории давлат бо институтҳои ҷомеаи шаҳрвандӣ яке аз омилҳои фаъолнокшавии шаҳрвандон / Маҷаллаи илмӣ-назариявии Ахбори ДДҲБСТ. Силсилаи илмҳои ҷомеашиносӣ. – №1 (78) 2019. – С. 165-174.
10. Саидов Ш.Ш. Ҷавонон ва давлати миллӣ дар раванди ҷаҳонишавӣ. – Душанбе: Ирфон, 2015. – 156 с.
11. Фарҳанги тафсири забони тоҷикӣ. Ҷилди 2. – Душанбе: Пажӯҳишгоҳи забон ва адабиёти ба номи Рӯдакӣ, 2008. – 945 с.
12. Шаъбонов Н.Н. Мафҳум ва моҳияти илмии таҳаммулпазирии сиёсӣ / Масъалаҳои актуалии равандҳои сиёии Тоҷикистон (Маҷмӯаи мақолаҳои илмию таҳқиқотӣ) Қисми IV. – Душанбе: РТСУ, 2016. – С. 35-42.
13. Шаъбонов Н.Н. Таносуби таҳаммулпазирии ҷавонони донишҷӯ дар ҷомеаи тоҷик. / Масъалаҳои актуалии равандҳои сиёсии Тоҷикистон. Қисми 3. – Душанбе: Эр-граф, 2015.). – С.39-47
14. Шаъбонов Н.Н. Ташаккулёбии таҳаммулпазирии сиёсӣ ҳамчун омили муҳими маданияти сиёсӣ дар ҷомеа / Тоҷикистон дар масири истиқлолият ва таҳдидҳои нави ҷаҳонӣ: маводҳои конференсияи илмӣ-назриявии ҷумҳуриявӣ (шаҳри Душанбе, 5-6-уми январи соли 2017). – Душанбе: Матбааи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон, 2017. – С.23-34.
15. Эмомали Рахмон. Мевляна говорит на понятном всем «языке сердца» / Журнал «Диалог Евразия». Издание Платформы Диалог Евразия, Зима-Весна 2008, – №27.
16. Эмомалӣ Раҳмон. Суханронӣ дар мавзӯи «Моҳияти таҳаммулпазирии мазҳаби Имоми Аъзам ва вазъи дин дар кишвар» дар конфронси ҷумҳуриявӣ бахшида ба 1310-солагии Имоми Аъзам. Суроғаи эл.: http://president.tj/node/2864(Санаи муроҷиат 17.01.2021 с.)
17. Эмомалӣ Раҳмон. Ҷумҳурии Тоҷикистон дар остонаи асри XXI / Истиқлолияти Тоҷикистон ва эҳёи миллат. Ҷилди сеюм. – Душанбе: Ирфон, 2002. – 469 с.
18. Эмомалӣ Раҳмон. Суханронии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати савгандёдкунии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. Cуроғаи электронӣ: http://president.tj/node/24374 (Санаи муроҷиат 05.03.2021)